EVLENME MUAYENESI HAKKINDA NIZAMNAME

Yürürlüğe Koyan Bakanlar Kurulu Kararnamesi: No. 11682 – 17 Ağustos 1931

Resmi Gazete ile neşir ve ilânı: 21 Eylül 1931 – Sayı: 1904

3.t. Düstur, c.12 – s.1245/471

MADDE 1 – Devletin bilcümle resmî sıhhat dairelerinde ve müesseselerinde evlenme muayenesi meccanen yapılır. Resmi tabipler evlene muayenesi yalnız dairelerde ve müesseselerde meccanen icra ile mükelleftirler.

MADDE 2 – Hususi tabiplerin ve hükümet tabibinden gayrı etibbayı resmiyenin verdiği sıhhat raporları mahalli hükümet tabipliği veya vekili tarafından tasdik edilmedikçe muteber olamaz. Hükümet tabipleri bu raporları tasdik etmezden evvel mevcut kuyudattan hakkında sıhhat raporu verilen evlenme namzedinin Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 123 ve 124 üncü maddelerinde mezkur evlenmeğe mâni hastalıklardan birile mâlûl olup olmadığını araştıracaklardır.Hükümet tabipliğinin resmi mührünü ve tabibin imzasını havi olmayan sıhhat raporları muteber değildir.

MADDE 3 – Evlenme muayenesi aşağıdaki tarzda icra olunur. Tabip her şeyden evvel evlenme namzedinin ahvali umumiyesine, görüşününe bakacak ve Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 123 ve 124 üncü maddelerinde zikrolunan hastalıklardan birile mâlûl olduğu şüphesi verecek âsar ve emare görmediği takdirde erkeklerde ve kadınlarda başka başka tarzda olmak üzere muayeneleri icra edilecektir.

MADDE 4 – Erkeklerde yapılacak muayenede:

1 – Ağızda: yanak ve dudakların gışayı muhatileri dil ve dilin altı, damak ve bel’um;

2 – Sadır batın ve zahirde cilt (bunlar gözle muayene olunacaktır);

3 – Koltukaltı, kasık ve dirsek ukdeleri;

4 – Kadipte: Ihlilin tazyikile ifrazın çıkıp çıkmadığı;

5 – Dizlerin aksülamelleri dikkatle muayene olunacaktır.

MADDE 5 – Kadınlarda ağız muayenesi erkeklerde olduğu gibidir. Bakirelerde bu muayeneden başka yalnız dirsek ukdelerinin muayenesile iktifa olunur.

MADDE 6 – 4 üncü ve 5 inci maddelerde yazılı muayenelerde namzedin evlenmeye mâni hastalıklardan birile mâlûl olduğuna dair delil ve emareler görüldüğü veyahut yalnız bu muayenelerle kanaat hâsıl olamadığı takdirde muayene şu suretle tamik olunur. Verem şüphesinde: Sadıra kar’üisga yapılacak ve namzedin tabibin gözü önünde balgamı alınacak, frengi şüphesinde: Frengi Tedavi ve Talimatnamesinin faslı mahsusunda zikrolunduğu veçh üzere kan, belsoğukluğu şüphesinde: Ihlil ifrazatı alınarak muayeneye gönderilecektir.

Cüzzam ve akıl hastalıkları şüphesinde: Tabip fennin gösterdiği müteamil usulleriyle tefahhüsatını tamik edecek ve karar ittihazı için icabında namzedi bir mütehassısa sevkedilecektir. Lâboratuvar muayenesi yapılmayan yerlerde tabip bunu raporunda derceder,

MADDE 7 – Muayene için müesseselere gönderilecek mevat mühür altında ve buna dair mahrem olarak yazılmış bir tezkere ile sahibinden gayri vasıta ile sevkolunacaktır. Muayene neticeleri kezalik mahrem bir tezkere ile tabibe bildirilir. Namzedi muayene eden tabip bizzat yaptığı muayeneye veya resmi lâboratvurdan yahut mütehassıs tabipten kendisine bildirilen neticelere nazaran evlenme namzetlerinin Umumi Hıfzıssıhha Kanunun 123 ve 124 üncü maddelerinde zikrolunan hastalıklardan birile mâlûl olduğu kanaatını hâsıl ettiği takdirde sıhhat raporunu vermez ve evrakı dosyasında hıfzetmekle beraber işi ait olduğu hükümet tabibine de bildirir.

MADDE 8 – Balgamında koh basili bulunanlar veya serirî olarak ilerlemiş sâri veremli olduğu tebeyyün edenler ile hançere veremine müptelâ olan namzetlerin evlenmesine müsaade olunmaz. Bu gibi evlenme namzetleri hakkında Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 124 üncü maddesi tatbik olunacaktır.

MADDE 9 – Evlenme muayeneleri müstacel işlerden maduttur. Gerek namzedi ve gerek muayenesinde teşhisi katî vaz’ı için gönderilen mevaddı muayene eden resmi tabipler bu muayeneleri tercihan ve derhal icra edeceklerdir.

MADDE 10 – Dairei resmiyede yapılan evlenme muayeneleri ayrı bir odada ve mahrem olarak yapılır. Kadınların muayenesi esnasında bunların etrafı ailesinden biri hazır bulunabilir. Tabipler bu muayeneler netayicini mahrem tutmağa mecburdurlar.

MADDE 11 – Muayeneye gelen namzetler ispatı hüviyet için nüfus tezkerelerini veya pasaport, hüviyet cüzdanı ve saire gibi resmi vesaiki ibraz ile mükelleftirler. Hüviyetinin sıhhatinden şüphe edilen eşhasın evlenme muayeneleri tamamile hüviyetini ispat edinceye kadar icra olunmaz.

MADDE 12 – Hususi tabipler tarafından evlenme muayeneleri de bu Nizamname hükümlerine tevfikan yapılır. Hususi tabipler tarafından da evlenme namzedinin hüviyeti tahkik ve kendisi muayene edilmeden sıhhat raporu verilmesi memnudur.

MADDE 13 – Bu Nizamnamenin memnuiyet ve mecburiyetlerine muhalif harekette bulunan resmi ve hususi tabipler Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 282 nci maddesi hükümlerine göre cezalandırılırlar. Eğer bu hareketler Türk Ceza Kanunu itibarile daha ağır cezayı müstelzim iseler Türk Ceza Kanunu hükümleri tatbik olunur.

MADDE 14 – Şûrayı Devletçe görülmüş olan bu Nizamname neşri tarihinden muteberdir.

MADDE 15 – Bu Nizamnamenin icrasına Icra Vekilleri Heyeti memurdur.