“AİLE, ÇOCUK, DAYAK” KONULU ARAŞTIRMANIN SONUÇLARI

Mersin Üniversitesi’nde yapılan bir araştırma, annelerin babalara göre çocuklarını daha fazla dövdüklerini, bunda da iletişim kurma güçlüğü, yüksek stres ve annelerin çocuklarıyla daha çok birlikte olmasının önemli etkenler olduğunu ortaya çıkardı.

Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi Polikliniği’ne başvuran ve 210’u erkek toplam 302 çocuk üzerinde Ağustos-Aralık 2001 tarihleri arasında yapılan “Aile, Çocuk, Dayak” konulu araştırma sonuçlandı. Araştırma kapsamındaki 94’e erkek 132 çocuğa şiddet uygulandığı, 116’sı erkek 170 çocuğun ise diğer nedenlerle tedaviye alındıkları belirtildi.

Polikliniğe başvuranlar arasında 9 yaşındakilerin en fazla grubu oluşturduğuna dikkat çekilen araştırmada, dayak atılanların ailelerinin yüzde 80’inin, sosyoekonomik düzeylerinin düşük olduğu da saptandı.

Dayak atılan çocukların babalarının 49’unun yüksekokul, 47’sinin lise, annelerinin ise 33’ü yüksekokul, 49’unun ise lise mezunu olduğu belirtilen araştırmada, şiddet uygulamada annelerin yüzde 51.5 ile başı çektiği, bunu sırasıyla babaların ve diğer büyüklerin takip ettiği saptandı. Bunda da iletişim kurma güçlüğü ve yüksek stresin en önemli etken olduğu, annelerin çocuklarıyla daha uzun süre birarada bulunmalarının da yoğunluğun bu yönde gerçekleşmesiyle sonuçlandığı kaydedildi.

Çocukların yüzde 43.7’sinin değişen sıklıklarda şiddete maruz kaldığı belirtilirken, “Çocukluk çağında fiziksel, cinsel veya duygusal istismara uğrayanların ilerde kendi çocuklarına şiddet uygulama olasılığının yüksek olduğu, bunu yansıttığı, bu araştırmada da ortaya çıkmıştır” saptamasında bulunuldu.

Şiddete uğrayan çocuklarda ruhsal problemin daha ağır ve süregen gözlendiği, ayrıca okul başarısının da düştüğü belirtilen araştırmada, kötü davranılan kız çocuklarında depresyon ve anksiyete, erkeklerde ise dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve davranım sorunlarının daha sık görüldüğü belirtildi.